Countdown: nog 5 weken! (Day -35)

Nog 35 dagen
Over precies 5 weken sta ik op Schiphol (of zit ik al in het vliegtuig). Op woensdag 12 augustus vlieg ik namelijk naar de States!

De tijd begint voor m'n gevoel steeds sneller te gaan. Er zijn zoveel dingen die ik nog moet regelen, zoveel dingen die ik graag nog wil doen en zoveel mensen die ik nog zou willen bezoeken. De afgelopen weken heb ik een (zo overzichtelijk mogelijke) lijst gemaakt met daarop allerlei dingen die nog moeten gebeuren of die ik nog graag zou willen doen voor vertrek. Nu begint het afvinken, het ene punt makkelijker dan het andere.

Being a tourist

Een paar weken geleden was onze Franse familie in Nederland en traditiegetrouw kwamen ze ook een paar dagen naar Groningen. Tijdens deze dagen ervaar ik Nederland altijd op een toeristische manier: we doen typisch Nederlandse dingen, bezoeken typisch Nederlandse plekken en eten typisch Nederlands eten. Ik voel me dan een soort toerist in eigen land.

Dit jaar werd het gevoel versterkt doordat ik door en voor de uitwisseling me extra in de toeristische kant van Nederland verdiep. Zo heb ik laatst cadeautjes gekocht voor m'n gastgezin, m'n Braziliaanse gastzus, de decaan op school en toekomstige klasgenoten. Ook hierbij ging ik op zoek naar dingen die representatief zijn voor Groningen of Nederland (bijvoorbeeld klompen, molens, kaas, tulpen, stroopwafels, windmolens, stamppotrecepten, et cetera).

Als ik erover nadenk doe, bezoek of eet ik eigenlijk (vrijwel) geen van die dingen daadwerkelijk vaak en denk ik aan geen van die dingen als ik aan thuis denk. Ieder land heeft bepaalde kenmerken of producten waar men meteen aan denkt bij het horen van de naam van dat land. In veel van de gevallen maken die iconische beelden en producten echter amper deel uit van het dagelijkse leven.

Hetzelfde geldt voor de Verenigde Staten. Ook als ik aan dat land denk, komen er gelijk woorden en beelden in me op. Deze hebben vaak echter meer te maken hebben met vooroordelen dan met waarheden. Eén van de dingen die me het leukst en het meest bijzonder lijken aan de uitwisseling is dat je een ander land en een andere cultuur niet meer als toerist zult ervaren maar dat je het ware karakter van het land zult leren kennen. Ik kijk er erg naar uit om erachter te komen hoe het dagelijkse leven van een scholier in Amerika is (al zal het dagelijkse leven in Arkansas natuurlijk ook niet representatief zijn voor alle studenten in het land) en heb er enorm veel zin in (tijdelijk) een échte, non-toeristische, Amerikaan te zijn!

Dagje Schiermonnikoog

Een ander typisch Nederlandse ding is een dag-bezoek aan het eiland Schiermonnikoog (al ging ik erheen voor een verjaardag). Eind juni hebben we daar met vrienden heerlijk een dag uitgewaaid. Super gaaf was dat we op de heenweg op de boot in de stuurhut mochten zitten en dat ik zelfs even aan het roer mocht!

Een dagje Schier voelt altijd bijzonder. Eigenlijk zijn we nog geen twee uur bij huis vandaan, maar het voelt als een totaal andere wereld. Het eiland is een soort super-toeristisch dorp, met het strand overal om de hoek. Niets hoeft (behalve zorgen dat je weer op de laatste boot naar het vaste land belandt) en de sfeer is erg relaxt. Alleen eilandbewoners mogen met een auto het eiland op en de rest van de mensen rijdt op fietsen rond (ook de meeste eilandbewoners trouwens). Als je je sneller wilt verplaatsen, moet je de bus pakken (met de makkelijkste dienstregeling ooit). Verdwalen kan maar ver komen kun je niet en ondanks dat het eiland klein is, is er van alles: winkels, restaurants, bars, snackbars, een kerk, een zwembad, een voetbalclub, strand, bos, duinen, een verzameling aan verschillende dieren, et cetera, en in de zomer wordt er altijd van alles georganiseerd. Dit alles zorgt echt voor een vakantie gevoel. Het is dan alleen jammer om te bedenken dat je de volgende dag gewoon weer aan het werk moet...

(Let niet op het Snapchat-balkje)

Rijbewijs

Vorige week dinsdag heb ik mijn rijbewijs gehaald. Het was nog spannend of ik voor m'n vertrek nog zou kunnen afrijden aangezien er eerst geen tijden meer beschikbaar leken te zijn bij het CBR. Gelukkig werd ik de dinsdag van tevoren gebeld dat ik over 7 dagen (!) kon afrijden. Voor m'n gevoel ging het niet zo lekker, maar ik ben geslaagd!

Geslaagd!

Vanochtend kon ik m'n rijbewijs ophalen (de begeleiderspas was al binnen) dus vanmiddag zijn we gelijk gaan touren en uiteindelijk belandden we in Appingedam.

Autorijden vind ik echt heel leuk en ik ga het ook zeker missen in de VS (daar mag ik niet rijden). Dat wordt dus zoveel mogelijk kilometers maken voor ik vertrek. Gelukkig staan er nog enkele (verdere) uitstapjes gepland!

Diploma-uitreiking

Donderdag 2 juli was in Martiniplaza de diploma-uitreiking voor de VWO-leerlingen van het Zernike College. Om half 7 begon de zaal al redelijk vol te stromen. De (bijna-)gediplomeerden verzamelden in een andere ruimte waar we een graduation-cap kregen. Het was een super leuke avond (al was het wel een lange zit en was het nogal warm) en het voelde erg bijzonder om met mensen die ik al zes (sommigen zelfs al twaalf) jaar ken op een podium te staan en m'n diploma te ondertekenen.

Martiniplaza: de zaal

Diplomeringsgroepje 'Simone en haar Vissers'

Diploma ondertekenen!

Claske, Anne, Wanda en Vita

Zernike College  gediplomeerden VWO 2014-2015

Zernike College gediplomeerden VWO 2014-2015

Na het officiële gedeelte van tweeënhalf uur hebben we een foto gemaakt met alle gediplomeerden. Daarna was het tijd voor een drankje. Sommige mensen had ik al sinds de examens niet gezien en de meesten zal ik pas over een jaar weer zien. Het was een bijzondere en gezellige avond!

Nu ben ik dus officieel een ex-leerling van het Zernike College. Het waren zes boeiende jaren maar ik kijk er naar uit om een nieuwe stap te maken. Eerst een jaar naar de Verenigde Staten en daarna ... ik ben zelf eigenlijk ook wel benieuwd!

Laatste werkdag 
En toen werd ik ziek ... super balen! Vrijdag 3 juli zou ik (voorlopig) m'n laatste uren bij de broodafdeling bij de Albert Heijn Brugstraat werken. Helaas werd ik die ochtend wakker met een migraine-aanval en kon ik de rest van de dag amper m'n bed uitkomen. Ik had me verheugd op een gezellige laatste middag- en avond (met taart!) met leuke collega's, maar dit ging helaas niet door. Dat punt staat dus ook nog op de planning.

Ik vind het erg jammer dat ik ontslag moest nemen bij Albert Heijn. Tweeënhalf jaar heb ik er met veel plezier gewerkt; eerst als vakkenvuller, toen achter de kassa en als laatste ook nog bij de broodafdeling. Het was altijd gezellig met collega's en ik ging met plezier richting de winkel. Misschien kan ik er als student opnieuw aan de slag!

Koffer
Afgelopen weekend heb ik 'de koffer' gekocht (gewoon een zwarte Samsonite, 100,5 liter). We hadden ons laten voorlichten en de Samsonite werd overal als beste aangewezen (harde buitenkant; clip- in plaats van ritssluiting; TSA-slot; vier dubbele wielen; (relatief) lichtgewicht en tien jaar garantie, wereldwijd).

Samsonite S'Cure Spinner 75 cm/100,5 L - zwart

Nu begint het echte (in)pakken. De afgelopen dagen ben ik al bezig geweest met het opstellen van een paklijst, het uitzoeken van (een deel van) de kleren die ik sowieso mee wil nemen en het maken van een lijst van dingen die ik nog moet aanschaffen. Het wordt nog lastig om alle spullen (zomer- en winterkleding, sportkleren, jassen, sneakers, sportschoenen, toiletartikelen, cadeautjes en nog veel meer) in één koffer te stoppen, die dan ook nog maximaal 23 kilo mag wegen (rekening houdend met eventuele aankopen gedurende de eerste dagen in New York). Gelukkig mag ik ook nog een klein koffertje met tien kilo aan spullen als handbagage meenemen. Ik hoop dat het gaat lukken!

Voorbereiden en afscheid nemen

De komende weken staan voor mij grotendeels in het teken van het voorbereiden van volgend jaar (het regelen van alle officiële documenten, het aanschaffen van de laatste spullen, het afronden van dingen/projecten hier, enzovoort) en het afscheid nemen van vrienden en familie in Nederland. Mama en ik hebben meerdere afspraken staan om mensen in Midden- en Zuid-Nederland te bezoeken en ook in Groningen hoop ik nog met veel vriendinnen af te spreken.

Het besef dat ik iedereen tien maanden niet (in real life) zal zien, begint steeds meer te komen. Ondanks dat ik al redelijk lang weet dat ik zal gaan, dringt het nu pas echt door. Gelukkig vertrek ik pas begin augustus, wanneer veel mensen alweer terug zijn van vakantie, waardoor ik niet zes weken van tevoren al afscheid hoef te nemen.

Ik heb ontzettend veel zin in volgend jaar en zal daar in tien maanden een (soort) leven opbouwen. Ik ben echter ook benieuwd hoe ik bij terugkomst weer in m'n oude leven kan invoegen. Iedereen zal doorgaan: vrienden zullen gaan studeren, hun plekje in het studentenleven al vinden, dingen meemaken zonder mij en het daar nog vaak over hebben, nieuwe mensen ontmoeten en veranderen in hun denken en doen. Ook ik zal natuurlijk anders terugkomen dan dat ik weg ging en mijn kijk op mijn leven hier zal waarschijnlijk ook veranderen. Dit beangstigt me niet (zoals het nu misschien klinkt), maar het is wel één van de dingen die nu ook af en toe door m'n hoofd schieten.

Op dit moment denk ik echter vooral aan volgend jaar en ik kijk er naar uit om te zien hoe m'n gedachten over het leven in de States eindelijk vaste vormen aan zullen nemen.

~

Als het je leuk lijkt om (in de toekomst) meer verhalen over mijn Amerika-avontuur te lezen, abonneer je dan op deze blog door in het 'Subscribe'-vakje je e-mail adres in te vullen (bovenin de rechter zijbalk). Zo krijg je elke keer automatisch een mailtje als ik een nieuw bericht heb geplaatst. Ik zou het in ieder geval leuk vinden als je me blijft volgen!