Zaterdagochtend om half 7 zat ik in de trein richting Soest. Dagmar, een USA-hopee uit Hoogeveen, stapte in Hoogeveen in dezelfde trein zodat we samen verder konden reizen. Om half tien kwamen we aan op station Soest Zuid, van waaruit we nog zo'n tien minuutjes moesten lopen richting het Stayokay hostel.
Hier werd de groep (ongeveer 35 mensen) opgesplitst in een USA-groep en een niet-USA-groep. Beide groepen volgden gescheiden hetzelfde programma en iedereen at alle maaltijden tegelijk samen.
Bij veel van de opdrachten was eerst niet goed duidelijk wat het doel of de achterliggende gedachte was (bewust), maar als deze dan achteraf werd uitgelegd zag je bij veel mensen een 'aha-momentje'. Alle belangrijke dingen en gedachten die je zal tegenkomen tijdens je uitwisselingsjaar kwamen voorbij en het was leuk en nuttig om in kleine groepjes te overleggen over hoe je iets het beste kunt aanpakken.
Na het avondeten kregen we de sleutel van de kamer. Ik lag op een kamer met twee USA-studenten (waaronder ik) en drie niet-USA-studenten. Het hostel was een stuk luxer dan ik van tevoren had verwacht!
Na het eten werden we richting één van de zalen geleid waar we compleet in stilte moesten wachten. Toen we de ruimte in mochten zagen we allemaal kussens in ene grote U-vorm liggen, af en toe onderbroken door een stoel. Binnenin de U-vorm lag een lichtgevend snoer en op de stoelen en de kussens op de kop van de U-vorm zaten enkele returnees en hopees. Ongeveer drie kwartier lang voerden ze zonder te spreken een soort ritueel uit. Niemand wist wat er gebeurde of wat het betekende en ik vond het intrigerend hoe iedereen zich maar moest laten leiden. Ook dit ritueel droeg bij aan het meegeven van de belangrijkste boodschap van het weekend: wees open-minded, heb geen vooroordelen (of zet deze zoveel mogelijk aan de kant), probeer alles (behalve als je het écht niet wilt), besef hoe verschillend culturen kunnen zijn (zelfs binnen homogene groepen zijn al veel verschillen te vinden) en vooral: geniet! Een uitwisselingsjaar gaat ontzettend snel voorbij en natuurlijk zitten er baaldagen tussen, maar dit is de enige kans die je hebt!
Na het ritueel konden we de foto- en jaarboeken van de returnees bekeken en hebben we heel veel verhalen gehoord (net zoals de rest van de dag). Om half twaalf was het programma voor dag één afgelopen mochten de telefoons weer aan (die moesten de rest van het weekend uit!). Die avond heb ik het eerst met andere hopees heel gezellig gehad. Daarna heb ik nog tot half twee 's nachts met de returnees gesproken over hun ervaringen tijdens en na hun uitwisseling. De sfeer in de groep was heel bijzonder. Iedereen heeft een (hele) andere achtergrond en sommige mensen zouden elkaar op school nooit opzoeken, maar er is een heel belangrijk ding dat iedereen bindt: de American dream. Volgens mij heb ik binnen een dag nog nooit zulke persoonlijke en diepe gesprekken gehad met mensen. Het was heerlijk om een weekend niet het hele verhaal te hoeven uitleggen; mensen weten waarom jij dit wilt en hoe je je voelt. Natuurlijk ben ik blij dat ik nog een heel jaar voor de boeg heb, maar ik verheug me ook al op de barbeque voor de class of '16!
Dag 2 was qua indeling vrijwel gelijk aan dag 1. Om 8 uur zaten we aan het ontbijt (het was een kort nachtje) en daarna volgden weer veel opdrachten en 'aha-momenten'.
Om twee uur begon de voorlichting voor ouders, dus langzaamaan stroomde de eetzaal van de Stayokay vol. Wij schreven ondertussen een brief aan onszelf die na onze uitwisseling door into naar ons zal worden opgestuurd. Aan het eind werd een toneelstukje opgevoerd door de returnees met daarin nog kort (en overduidelijk) de 'lessen' die we het afgelopen weekend hadden meegekregen.
En toen hadden ook de ouders hun portie informatie gehad en was het tijd om naar huis te gaan. Nog een paar groepsfoto's (en heel veel selfies!) met onze nieuwe into-shirts en toen was het weekend voorbij. Het was echt een super gezellig weekend en ik heb zoveel geweldige mensen ontmoet! We hebben gelijk een groeps-WhatsApp aangemaakt en Facebook wordt overladen met foto's.
 |
| De USA- en de niet-USA-hopees |
 |
| De USA-hopees |
 |
| Dagmar, Ilse, Lesley-Ann en ik |
 |
| Juul, Lotje, Fleur, Dagmar en ik |
 |
| Ilse, Anne, Lesley-Ann, Juul, Fleur, Dagmar, Lotje en Kim |
 |
| Lesley-Ann, Ilse, Kim, Dagmar en ik |
 |
| Kim, Juul, Lotje, Dagmar, Fleur, Yuri, Ilse, Anne, Iris en Lesley-Ann |
 |
| Kim, Juul, Lotje, Dagmar, Fleur, Ilse, Anne en Lesley-Ann |
 |
| Lesley-Ann, Ilse, Dagmar en ik |
Aangezien twee returnees uit Groningen met mama en mij mee terug zouden rijden, gingen wij na het afscheid (ongeveer 4 uur) met een drankje op het terras van het Stayokay zitten. Rond 5 uur vertrokken we richting Groningen. Na twintig minuten in de auto kwam ik er echter achter dat ik m'n telefoon was vergeten (!) en dus reden we weer terug. Hierdoor zouden we pas rond acht uur in Groningen aankomen en aangezien de lunch om twaalf uur onze laatste maaltijd was geweest, besloten we onderweg bij Hajé wat te gaan eten. Mede doordat dit ook nog al lang duurde, heb ik na het 'officiële' PDS nog vier uur extra 'persoonlijke' PDS en gezelligheid gehad!
Om half tien waren we (eindelijk thuis). De twee dagen die ik weg ben geweest voelen veel langer. Het was een super weekend! Voor eventjes stond ik al met één been in Amerika, maar het 'gewone' leven gaat nog even door (en gelukkig maar!). Op WhatsApp werden al vijf minuten na het einde van het PDS hele gesprekken gevoerd. Het is raar hoe je mensen al na twee dagen kunt missen!
Door dit weekend kijk ik nog meer uit naar volgend jaar (voor zover dat mogelijk is). Nog iets meer dan twee maanden Nederland en dan begint het avontuur echt! Ik vlieg in ieder geval tegelijk met één Nederlandse student en daarnaast zal er sowieso een Nederlandse begeleider bij het New York City Welcome Camp zijn (en wel een returnee uit Groningen, met wie ik dus zo'n vier uur over de terugreis heb gedaan en iemand die ook naar Arkansas is geweest).
I can't wait!
No comments:
Post a Comment