Interview #2

Vanavond om 19:00 uur stond het interview met een oud-student en medewerker van Into gepland. We hadden telefonisch afgesproken om dit gesprek bij de Usva te voeren, maar we zijn naar café De Kale Jonker naast Minerva gegaan.

Het was toeval dat de Into-medewerker ook uit een éénoudergezin komt en ook op het Zernike heeft gezeten. Zij is echter op uitwisseling naar Australië geweest.

Het interview en ook veel van de informatie die we kregen, kwam overeen met hoe het begin december met EF is gegaan. Ook dit gesprek duurde weer veel langer dan gepland. We kregen heel veel te verhalen te horen over Into, een uitwisseling in Amerika en ook verhalen van de oud-medewerker zelf uit Australië. Net als bij EF moest ik ook deze keer alleen nog wat vragen beantwoorden, waarvan de meeste in het Engels. Doordat ik deze keer minder zenuwachtig was en ik de afgelopen periode zoveel met en in het Engels bezig ben geweest, ging het beantwoorden van vragen in het Engels veel makkelijker dan tijdens het interview met EF. 

Deze keer kreeg ik echter aan het einde van het gesprek al te horen dat ik was aangenomen (wat niet meer heel verrassend was aangezien ik al door Amerika ben aangenomen en de medewerkers van het hoofdkantoor in Rosmalen al weten wie ik ben). Maar toch is het een primeur: vanaf nu ben ik door zowel de Nederlandse als de Amerikaanse afdeling aangenomen en zou het dus helemaal rond moeten zijn!

Interview #2

At 7 PM this evening the interview with a fellow worker and old student from Into took place. We spoke by phone last week and agrees to meet at Usva, but in the end we went to café De Kale Jonker next to Minerva.

When we started talking we found out that the fellow worker from Into also lives with one parent and also went to Zernike College. However she went on an exchange to Australia.

The interview and also a lot of the information they told us were quite similiar with the EF interview in December. Just like that one, also this interview took way longer than we planned. The fellow worker told us all about Into, an exchange to America and also some of her own stories from her exchange to Australia. And also this time I had to answer some questions alone, most of them in English. I noticed talking English was easier this time. I think the fact that I was less nervous and that I spent so much time on answering questions in English the last few monts definitely had something to do with that.

The end was different from last time: I was immidiately told that I was accepted (what wasn't really surprising because I got already accepted by the American department and the fellow Wolkers of the Into office in Rosmalen already knew who I am). However this is the first time I am accepted by the Dutch as well as the American department, which means I the application-proces should be finished now!